Επιστροφή στην οικογένεια

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωρόθεου Β'

Το κύμα των ταχύτατων αλλαγών, που οι τεχνολογικές εξελίξεις και η επανάσταση της Πληροφορικής επέφεραν, παρέσυρε και ανέτρεψε ο,τι μέχρι χθες θεωρούσαμε σταθερό και ταυτόχρονα  κλόνισε θεσμούς διαχρονικούς, οι οποίοι συνιστούν το ερειστικό σύστημα της κοινωνίας και εγγυώνται την επιβίωση του ανθρώπινου γένους, όπως η οικογένεια.

Η κυριαρχούσα γενική σύγχυση και ανατροπή παραδοσιακών ρόλων και κοινωνικών δομών, που μέχρι προ τινος θεωρούνταν ότι βρίσκονται στο απυρόβλητο, δημιουργεί στους ανθρώπους αρνητικά συναισθήματα πικρίας, άρνησης και αδιαφορίας, αμφισβήτησης, ανασφάλειας και καχυποψίας. 

Ο θεσμός του Γάμου κλονίστηκε, η οικογενειακή εστία ψυχραίνεται  και απίστευτα εύκολα διαλύεται με τραγικά θύματα τα παιδιά, η προσωπικότητα των οποίων συνθλίβεται, διαβρώνεται και πρόωρα σκληραίνεται.

Η έλλειψη, η δυσκολία έστω, επικοινωνίας των παιδιών με τους γονείς, καθώς αυτοί, ταλαιπωρημένοι και καταπτοημένοι από τα καυτά καθημερινά προβλήματα, δεν έχουν το χρόνο και τη δύναμη να πλησιάσουν τα παιδιά τους, προκαλεί και στις δύο πλευρές ένα επώδυνο αίσθημα μοναξιάς.

Οι νέοι άνθρωποι, εμποτισμένοι από τις αρνητικές εμπειρίες της οικογένειας, στην οποία μεγάλωσαν, ανώριμοι και άπειροι, χωρίς υπομονή, κατανόηση, αγάπη και ανοχή-μια και δεν τους πρόσφερε τέτοια βιώματα-αδύναμοι ψυχολογικά και ηθικά να σηκώσουν τη μεγάλη ευθύνη της κοινής συμβίωσης και της ανατροφής των παιδιών, γίνονται νευρικοί, εριστικοί, δύστροποι.

Διαπιστώνουν ότι η ευτυχία μέσα στο Γάμο είναι ένα άπιαστο όνειρο, και.... παίρνουν και αυτοί διαζύγιο.

Ακριβώς, αυτή η κατακόρυφη αύξηση των διαζυγίων δείχνει πως η πίστη στην οικογένεια έχει αμβλυνθεί και πως οι περισσότεροι γάμοι σήμερα δεν στηρίζονται στην εμπιστοσύνη, την εκτίμηση και την αγάπη.

Στα οδυνηρα, όμως, προβλήματα καί δυσχέρειες της σύγχρονης πραγματικότητας, με την εφιαλτικά καλπάζουσα ανεργία και την οικονομική δυσπραγία, η ανασύνταξη και στήριξη  του θεσμού της οικογένειας παρουσιάζεται ως επιτακτική, ζωτική ανάγκη και προϋπόθεση για την υπέρβαση των ατομικών και συλλογικών αδιεξόδων, θέμα, το οποίο απασχόλησε και την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος,κατά την πρόσφατη τακτική Σύνοδό Της.  

Γιατί,  μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο, σε ένα μέλλον αξιοβίωτο για τις επόμενες γενιές, μπορούμε να οραματιζόμαστε μια καλύτερη κοινωνία, μόνο αν η αλλαγή ξεκινήσει μέσα από την οικογένεια.

Αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε το σήμερα, θεραπεύοντας τις πληγές του, ας φτιάξουμε το αύριο, δημιουργώντας υγιείς ανθρώπους, μέσα από υγιείς οικογένειες, που τις διέπει η αγάπη και ο αλληλοσεβασμός.

Μπορεί η οικογένεια να έχασε πολλές από τις παραδοσιακές της λειτουργίες, μπορεί η δομή της να άλλαξε ριζικά, η αποστολή της, όμως, γίνεται σημαντικώτερη, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο:να φυτέψει βαθειά στην ψυχή των νέων ανθρώπων αυτό που χρειάζεται σήμερα η καταπονημένη από την υλοφροσύνη και τον εγωισμό ανθρωπότητα, την αγάπη, αφού πρώτα μεταβληθεί η ίδια σε μια κοινωνία αγάπης.

Αλλά, η αγάπη είναι συνώνυμη της θυσίας.Τούτο σημαίνει ότι επιτυγχάνεται με άσκηση, χρειάζεται μόχθος και αγώνας πολύς για να διέλθει ο άνθρωπος από την χώρα της επιβίωσης στη χώρα της όντως ζωής.

Γιατί, αγάπη είναι η εκούσια παραίτηση του εγώ χάριν του συ, να στοιχηματίζεις πρώτος εσύ στην ελπίδα της αλλαγής και της μεταμόρφωσης.

† Ο ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β

(Περιοδικό “ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ, Οκτώβριος 2013)