Άγχος και πνευματική ζωή

Η βασιλεία του Θεού έχει πόρτα χαμηλή.

Για να μπεις πρέπει ή να είσαι παιδί ή να σκύψεις. (Άγιος Αυγουστίνος)

Ένα ψυχωφελές απόσπασμα για την καθημερινή μας ζωή θα διαβάσουμε αγαπητοί αναγνώστες, από την ομιλία του πατρός Αντωνίου Στυλιανάκη στην επιστημονική διημερίδα «Ο Ορθόδοξος Χριστιανός στην εποχή του άγχους» του τομέως Επιστημόνων του παραρτήματος Θεσσαλονίκης.

Η ζωή μας: Δρόμος πτώσεων και αναστάσεων

Όλοι οι άνθρωποι, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, διακατεχόμαστε από πάθη. Μερικά πάθη είναι φανερά και άλλα κρυφά. Συνήθως κατακρίνονται πολύ αυστηρά οι άνθρωποι που πέφτουν σε κάποιο φανερό πάθος ενώ μπορεί το κρυφό πάθος των κατηγόρων τους να είναι μεγαλύτερο.

Γι’ αυτό «μη κρίνουμε κατ’ όψιν», μην κρίνουμε δηλαδή τους άλλους απ’ αυτό που φαίνονται. Διότι μπορεί κάποιος να πράττει κάποια αμαρτία φανερά αλλά να έχει μετάνοια κρυφή, αλλά και το αντίθετο, μπορεί κάποιος να φαίνεται ευσεβής και ηθικός ενώ στα κρυφά να πέφτει σε μεγάλα αμαρτήματα.

Μάνα συγγνώμη και …σ’ ευχαριστώ...

Ένας νεαρός άνδρας πήγε να υποβάλλει αίτηση για μια διευθυντική θέση σε μια μεγάλη εταιρεία . Αφού πέρασε την αρχική συνέντευξη , έπρεπε τώρα να συμφωνήσει και ο γενικός διευθυντής για την πρόσληψη.

Ο διευθυντής ανακάλυψε από το βιογραφικό του, ότι ο νεαρός είχε εξαιρετικές ακαδημαϊκές σπουδές. Ρώτησε, «Πως κατάφερες να κάνεις αυτέ τις σπουδές; Μήπως πήρες υποτροφίες;»

Ο ΦΟΒΟΣ ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ

Τρομερό είναι το δράμα του σύγχρονου ανθρώπου.

Αν και οι ανέσεις του πολιτισμού μας θα έπρεπε να έχουν απαλλάξει τη σκέψη του από ανησυχίες και φόβους, μπορούμε να πούμε, πως το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει.

Η ζωή του είναι κατάμεστη από κάθε είδους φόβους, που δηλητηριάζουν τις μέρες του και τις νύχτες του, κάνοντάς τον δυστυχισμένο.

Είναι τρομερή η κατάσταση του ανθρώπου, που τον δέρνουν οι φόβοι.

Η σχέση της Ορθόδοξης πίστης και των Επιστημών στο πρόβλημα της καταγωγής του ανθρώπου (και μια καλά κρυπτόμενη πλάνη)

 Εισήγηση του θεολόγου Ανέστη Καλλίνικου στο Σεμινάριο Απολογητικής της Ι.Μ.Κηφισιάς

Άκρως αποκαλυπτική και εξόχως ενδιαφέρουσα η εισήγηση του θεολόγου-εκπαιδευτικού κ.Ανέστη Καλλίνικου στο Σεμινάριο Απολογητικής της Ι.Μ.Κηφισίας, Αμαρουσίου & Ωρωπού. Μεταξύ άλλων ο ομιλητής ανέδειξε το πρόβλημα που προσπαθεί να δημιουργήσει η κίνηση της λεγομένης Εξελικτικής Δημιουργίας η οποία δραστηριοποιείται στο διαδικτυακό χώρο από συγκεκριμένες ιστοσελίδες. Μεταξύ άλλων ο κ.Καλλίνικος είπε και τα εξής:

ΜΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΣ ΤΟΝ ΘΥΜΟ ΣΟΥ

Ποτέ να μη δικαιολογούμε τον θυμό μας, όσο δυσμενείς κι αν είναι οι περιστάσεις. Μη λέμε αβασάνιστα εκείνο το επιπόλαιο και ένοχο, που είναι ασυγχώρητη δικαιολογία:

«Ο δικός μου θυμός περνά γρήγορα». Περνά ίσως γρήγορα, αλλά τι αφήνει πίσω του; Είναι πολύ δύσκολο -και συχνά αδύνατο- να επανορθώσουμε ότι καταστρέψαμε με το θυμό μας. Μετά τη θύελλα και το χαλάζι ξαναβγαίνει ασφαλώς ο ήλιος, αλλά όμως πίσω ολόκληρες εκτάσεις παραμένουν κατεστραμμένες.

Ο Θεός συγχωρά εύκολα...

α. Να μπορούσαμε να καταλάβουμε τη θυσία του Υιού Του! Μας λέει ο Χριστός «για σας θυσιάστηκα...». Την καρδιά μας θέλει. Εμάς τους ίδιους θέλει. Εμείς κάμνουμε γιορτές και προσφέρουμε δώρα, μα ο Θεός εμάς θέλει, όχι μόνον τα δώρα μας. Μοιάζουμε σαν τη μάνα που στέλλει τα μωρά της για να δώσουν φαγητό στον παππού, χωρίς να πηγαίνει η ίδια. Και ο παππούς λέει: «μα εγώ δεν θέλω φαγητά. Θέλω τη μάνα σας».

β. Να μην περιμένουμε να μας αγαπήσουν τα παιδιά όπως τους αγαπούμε εμείς. Ο γονιός αγαπά παραπάνω. Κι ο Θεός, σαν πατέρας, μας αγαπά πιο πολύ απ’ ότι τον αγαπούμε εμείς. Γι’ αυτό να μην τον πικραίνουμε.

Η Υπομονή και η Μακροθυμία του Χριστιανού

Η υπομονή είναι μια αρετή γνωστή σε όλους τους ανθρώπους. Όλοι ακούμε και λέμε «να κάνουμε υπομονή» και αναφερόμαστε συνήθως σε πράγματα που δεν μας έχουν συμβεί ακόμα, όπως π.χ. για να βρούμε εργασία (για τους άνεργους), για να βρούμε τον ή την σύντροφο της ζωής μας (για τους ανύπανδρους), μέχρι να θεραπευθούμε από μία ασθένεια (για τους ασθενείς) κ.ά. Όταν δηλαδή κάτι μας λείπει και έχουμε την ελπίδα ότι θα μας συμβεί, λέμε ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή. Όπως ο λόγος του Κυρίου αναφέρει: «Εάν ελπίζωμεν εκείνο το οποίον δεν βλέπομεν, διά της υπομονής περιμένομεν αυτό» (Ρωμαίους η΄ 25 ).

ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

Αποσπάσματα από τον παραινετικό λόγο «Εις την είσοδον της αγ. Τεσσαρακοστής» του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Θέλω να σας αναγγείλω ότι ήλθε η αγία Τεσσαρακοστή, που είναι το φάρμακο των ψυχών μας. Διότι ο Κύριός μας, σαν Πατέρας φιλόστοργος θέλει να απαλλαγούμε από τις αμαρτίες, που κάναμε επί τόσον καιρό. Κανόνισε μάλιστα ως μέσο θεραπείας και τη νηστεία.

Κανείς λοιπόν ας μη γίνεται κατσούφης, κανείς ας μη σκυθρωπάζει, αλλά ας σκιρτά και ας χαίρεται και ας δοξάζει το Θεό, ο οποίος φροντίζει για τις ψυχές μας. Αυτός μας καθόρισε την άριστη οδό της νηστείας, που με πολλή χαρά πρέπει ο καθένας μας να την υποδεχθεί.

Δὲν συγχωρείς; Χριστιανὸς δεν είσαι !

«Ἐὰν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν,ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος» (Ματθ. 6,14)

 (Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Εἶνε, ἀγαπητοί μου, σήμερα Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς. Αὔριο ἀρχίζει μία νέα περίοδος στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ὀνομάζεται Μεγάλη Τεσσαρακοστή.

Τί εἶνε ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή;

 Εἶνε διάστημα 40 ἡμερῶν . Ὅσοι πιστεύουν,αἰσθάνονται χαρὰ ποὺ ἔφτασε ὁ καιρὸς αὐτός. Εἶνε μία ἐξαιρετικὴ περίοδος τοῦ ἔτους.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ, Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΑΓΑΘΑ

Οι διδαχές του γέροντα Παϊσίου για την προσευχή είναι πολύτιμες για κάθε χριστιανό. Έλεγε:

    «Δεν υπάρχουν μακαριότεροι άνθρωποι από εκείνους που έπιασαν επαφή με τον Ουράνιο Σταθμό και είναι δικτυωμένοι με ευλάβεια με το Θεό. Όπως δεν υπάρχουν πιο δυστυχισμένοι από εκείνους που έκοψαν την επαφή τους με το Θεό και γυρίζουν ζαλισμένοι τον κόσμο και τα κουμπιά των σταθμών του κόσμου, για να ξεχάσουν λίγο το πολύ άγχος της εκτροχιασμένης ζωής τους.»

Συμβούλευε δε και τα εξής:

    «Πολύ βοηθάει, πριν από την προσευχή να διαβάσεις ένα κομμάτι από το Γεροντικό. Τότε θα θερμανθεί η καρδιά σου και θα καπακωθούν όλες οι μέριμνες και θα μπορέσεις να προσευχηθείς απερίσπαστα».

Γέροντας Πορφύριος: Τελικά ο εγωισμός είναι σκέτη κουταμάρα!

Ο ταπεινός έχει συνείδηση της εσωτερικής του καταστάσεως και, όσο κι αν είναι άσχημη, δεν χάνει την προσωπικότητά του. Δεν χάνει την ισορροπία του.

Το αντίθετο συμβαίνει με τον εγωιστή, τον έχοντα αισθήματα κατωτερότητος. Στην αρχή μοιάζει με τον ταπεινό. Λίγο, όμως, αν τον πειράξει κανείς, αμέσως χάνει την ειρήνη του, εκνευρίζεται, ταράζεται.

Ο κενόδοξος την ψυχή του την αποξενώνει απ’ την αιώνια ζωή. Τελικά ο εγωισμός είναι σκέτη κουταμάρα! Η κενοδοξία μας κάνει κούφιους. Όταν κάνομε κάτι για να επιδειχθούμε, καταντούμε άδειοι ψυχικά.

ΠΕΡΙ ΘΥΜΟΥ ΚΑΙ ΟΡΓΗΣ!

Του Αγίου και Μεγάλου Βασιλείου

«O θυμός είναι κατά κάποιο τρόπο κάποια έξαψη και απότομο ξέσπασμα του πάθους, η οργή δε, είναι η μόνιμη λύπη και διαρκής ορμή προς την ανταπόδοση αυτών που επροκάλεσαν την αδικία, σαν να καλλιεργείται με ζέση η ψυχή προς την εκδίκηση».

Tο παρακάτω απόσπασμα, προέρχεται από την ομιλία του M. Bασιλείου σχετικά με το θυμό και την οργή «Kατά οργιζομένων»:

«Tο πάθος του θυμού, από τη στιγμή που θα αποβάλει την λογική και εξουσιάσει την ψυχή, αποθηριώνει εξ ολοκλήρου τον άνθρωπο, και δεν του επιτρέπει ούτε άνθρωπος να είναι, αφού δεν έχει πλέον την βοήθεια της λογικής.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΣΥΜΒΟΛΙΖΕΙ Η ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Του Πατρός Νικόλαου Λαγουμτζή

Η τσικνοπέμπτη είναι η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου και για την φετινή Αποκριά, την γιορτάζουμε την Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου . Οι άνθρωποι προετοιμάζονται για την μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής και δίνει την ευκαιρία στα νοικοκυριά να καταναλώσουν με εορταστικό και χαρούμενο τρόπο ό,τι κόκκινο κρέας τους έχει απομείνει πριν από τη νηστεία της Σαρακοστής!

Τα όρια του Θεού και τα δικά μας

«Ο Θεός δεν θέλει να είμαστε αδρανείς και γι’ αυτό δεν κάνει το παν Αυτός. Ούτε αλαζόνες θέλει να είμαστε, γι’ αυτό δεν άφησε το παν σε μας».

Ο λόγος αυτός του Οσίου Θεοδώρου Εδέσσης, από τη Φιλοκαλία, δείχνει το μέτρο των ορίων μας, αλλά και τη στάση του Θεού απέναντι στα όποια προβλήματα και επιδιώξεις μας.

Ο άνθρωπος, ως εικόνα Θεού, έχει μέσα του μεγάλες δυνάμεις, που πολλές φορές τις αγνοεί ή τις κρύβει σκόπιμα. Αν τις ενεργοποιήσει θα εκπλαγεί από τις δυνατότητές του. Αυτό φαίνεται, όταν οι συνθήκες της ζωής είναι τέτοιες που τον αναγκάζουν να το κάνει.

Ο Άγιος Βαλεντίνος δεν μνημονεύεται πουθενά στο ορθόδοξο εορτολόγιο

Ο Άγιος Βαλεντίνος δεν μνημονεύεται πουθενά στο ορθόδοξο εορτολόγιο και, όπως ήταν φυσικό, η ορθόδοξη Εκκλησία ποτέ δεν τον παραδέχτηκε. «Ο άγιος αυτός είναι για μας ανύπαρκτος. Είναι μια μυθοπλασία δυτικής προέλευσης», δηλώνουν άνθρωποι της Εκκλησίας. Με τη σειρά της και η Καθολική Εκκλησία στην αναθεώρηση του γενικού εορτολογίου της το 1969 υποβίβασε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου σε τοπική εορτή, επειδή δεν γνώριζε σχεδόν τίποτα για τον βίο του, παρά μόνο ότι ετάφη στη Βία Φλαμίνια της Ρώμης στις 14 Φεβρουαρίου.

Άγιος Χαράλαμπος ο Ιερομάρτυρας ο Θαυματουργός

Ο ιερεύς της Μαγνησίας
Ο Άγιος Χαράλαμπος ο Ιερομάρτυρας και θαυματουργός, γεννήθηκε στην Μαγνησία το 90 μ.Χ. περίπου και μαρτύρησε στα χρόνια των μεγάλων διωγμών της Χριστιανοσύνης. 
Είχε το ευτύχημα να γεννηθεί από γονείς ευσεβείς χριστιανούς που κρατούσανε την πίστη τους στο Χριστό με κίνδυνο της ζωής τους στους δύσκολους, αλλά ηρωικούς εκείνους χρόνους των διωγμών. Στη Μαγνησία έζησε όλη του την ζωή ο Άγιος Χαράλαμπος. Αφιερώθηκε, εις την υπηρεσία του Χριστού. Έγινε ιερέας το 130 μ.Χ. Από την θέση του τώρα αυτή, από το Θείο αυτό αξίωμα της ιεροσύνης, ανέλαβε τον μεγάλο αγώνα, αφ’ ενός να ανοίξει τα μάτια του κόσμου και να δουν τον κίνδυνο από την ειδωλολατρική πλάνη και αφ’ έτερου ν’ αγιάζει με τα μυστήρια τους πιστούς και να τους οδηγεί στην τελειότητα. Μπροστά σε Χριστιανούς και ειδωλολάτρες, άρχισε τα φλογερά χριστιανικά κηρύγματά του. 

ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ;

Πόσες φορές ακούμε από διάφορους ανθρώπους να λένε:

«Ήταν της μοίρας το γραμμένο» ή «Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον». Σαν χριστιανοί φυσικά και δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει πεπρωμένο ή μοίρα.

Όμως ενώ καταδικάζουμε αυτές τις λέξεις και τις παραπάνω φράσεις δυστυχώς πολλές φορές το σκεπτικό και το νόημα του πεπρωμένου ή της μοίρας το βαπτίζουμε ως «θέλημα του Θεού» υιοθετώντας και καλλιεργώντας την έννοια τους.

Το κακό δεν είναι απέξω, αλλά από μέσα μου...

Θα φύγω από τον τόπον αυτόν των πειρασμών! Αυτήν την απόφαση έλαβε ένας μοναχός, που νόμιζε ότι του έφταιγε ο τόπος και τα πρόσωπα του περιβάλλοντος εις το όποιον ζούσε, το μοναστήρι δηλαδή και οι συνάδελφοί του. Διά να θυμώνει τόσον συχνά, διά να χάνει την ειρήνη του, διά να φιλόνικη και να ευρίσκεται εις διάστασιν, να φταίνε οι άλλοι. Έτσι σκέφτηκε. Απεφάσισε, λοιπόν, να αποσυρθεί σε κάποιο ερημικό μέρος, διά να απαλλαγή από τούς πειρασμούς, να ζήσει ειρηνικά και να προαχθεί εις την αρετή. Και πραγματοποίησε την απόφαση του, Έπειτα από αρκετούς κόπους εγκατασταθεί εις το ερημικό μέρος πού διάλεξε. Και όμως, οι, πειρασμοί, δεν έλειψαν.

ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΟΜΑΣΤΕ

Του Αγίου Αμφιλοχίου

Κάποιος αδελφός νικήθηκε από το πάθος της πορνείας και έκανε την αμαρτία καθημερινά., αλλά και καθημερινά ζητούσε έλεος από τον Κύριό του με δάκρυα και προσευχές.

Ενεργώντας λοιπόν έτσι, τον ξεγελούσε η κακή συνήθεια, και έκανε την αμαρτία· έπειτα πάλι, μετά την αμαρτία, πήγαινε στην εκκλησία, και βλέποντας την ιερή και σεβάσμια  εικόνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, έπεφτε μπροστά της με πικρά δάκρυα και έλεγε:

Η Υπαπαντή του Κυρίου (2 Φεβρουαρίου)

του Κων. Α. Οικονόμου, δασκάλου.

Ο “ΤΥΠΟΣ” ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ:Στην Παλαιά Διαθήκη ((Εξ. ιγ', 9,Λευιτ. ιβ', 1-6), διαβάζουμε ότι ο Θεὸς ζήτησε απὸ το Μωυσή την καθιέρωση-προσφρορά κάθε πρωτότοκου αγοριού με τη συμπλήρωση των σαράντα ημερών, σαν μιὰ θυσία σε μνήμη του γεγονότος ότι ο Ισραὴλ σώθηκε απὸ τη δουλεία των Αιγυπτίων μέσω του θανάτου όλων των πρωτοτόκων της Αιγύπτου.

Η θεραπεία του θυμού

Μη δικαιολογείς τον θυμό σου

1. Ποτέ να μη δικαιολογούμε τον θυμό μας, όσο δυσμενείς κι αν είναι οι περιστάσεις. Μη λέμε αβασάνιστα εκείνο το επιπόλαιο και ένοχο, που είναι ασυγχώρητη δικαιολογία: “Ο δικός μου θυμός περνά γρήγορα”. Περνά ίσως γρήγορα, αλλά τι αφήνει πίσω του; Είναι πολύ δύσκολο -και συχνά αδύνατο- να επανορθώσουμε ό,τι καταστρέψαμε με το θυμό μας.

Οι Άγιοι Τρεις Ιεράρχες, Βασίλειος ο Μέγας, Γρηγόριος ο Θεολόγος και Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Η αιτία για την εισαγωγή της εορτής των Τριών Ιεραρχών στην Εκκλησία είναι το εξής γεγονός:

Κατά τους χρόνους της βασιλείας του Αλεξίου του Κομνηνού (1081-1118), ο οποίος διαδέχθηκε στη βασιλική εξουσία τον Νικηφόρο Γ’ τον Βοτενειάτη (1078-1081), έγινε στην Κωνσταντινούπολη φιλονικία ανάμεσα σε λόγιους και ενάρετους άνδρες. 

Άλλοι θεωρούσαν ανώτερο τον Μέγα Βασίλειο, χαρακτηρίζοντάς τον μεγαλοφυΐα και υπέροχη φυσιογνωμία. Άλλοι τοποθετούσαν ψηλά τον ιερό Χρυσόστομο και τον θεωρούσαν ανώτερο από τον Μέγα Βασίλειο και τον Γρηγόριο και, τέλος, άλλοι, προσκείμενοι στον Γρηγόριο τον Θεολόγο, θεωρούσαν αυτόν ανώτερο από τους δύο άλλους, δηλαδή από τον Βασίλειο και τον Χρυσόστομο. Η φιλονικία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να διαιρεθούν τα πλήθη των Χριστιανών και άλλοι ονομάζονταν «Ιωαννίτες», άλλοι «Βασιλείτες» και άλλοι «Γρηγορίτες».

Όποιος βλέπει τον Θεό βλέπει ολόκληρο τον κόσμο

Τὸ πρῶτο πρόσωπο ποὺ ἀντίκρισαν τὰ μάτια μου, σὰν τὰ πρωτάνοιξα στὴ ζωή, ἦταν ὁ πατέρας μου. Πάντοτε φανταζόμουνα τὸ ἀνθρώπινο μνημονικὸ σὰν μία ταινία φωτογραφική, ποὺ ἀποτυπώνει ὅλες τὶς εἰκόνες τῆς ζωῆς, ἀπὸ τὴν κούνια ἴσαμε τὸν τάφο. Τὸ μάτι μοιάζει μὲ μιὰ φωτογραφικὴ μηχανή, ποὺ καταγράφει αὐτόματα ὅλα ὅσα ἀγκαλιάζει ὁ φακός της. Ἡ μνήμη δὲν κρατάει παρὰ τὶς εἰκόνες καὶ τὶς σκηνὲς ποὺ παρουσιάζουν ἐνδιαφέρον. Τὴν ὑπόλοιπη ταινία τὴν πετάει, σὰν ἄχρηστη, στῆς λησμονιᾶς τὸ ἀπόμερο. Ὅπως πετᾶμε τὰ σκουπίδια.

Στὴν ταινία λοιπὸν τῆς μνήμης μου, πρώτη τῆς ζωῆς μου εἰκόνα, σὰν μία μεγέθυνση ποὺ ἡ θύμησή μου εὐλαβικὰ διατήρησε, καὶ ποὺ ὁ χρόνος θαυμαστὰ ὀμόρφηνε, ἀντὶ νὰ τὴ σβήσει, ἡ εἰκόνα τοῦ πατέρα μου. Ἐγὼ θὰ βρισκόμουνα στὴν κούνια μου. Καὶ κεῖνος γερμένος ἀπὸ πάνω. Κοιταζόμασταν, ὁ πατέρας μου κι ἐγώ, γεμάτοι θαυμασμὸν ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλο.

Οσία Άννα, η κατά σάρκα αδελφή του Αγ.Γεωργίου Καρσλίδου

Επανερχόμαστε για μία “λεπτομέρεια” που πρόσφατα μάθαμε και μας εντυπωσίασε.

Ο Όσιος δεν έχει την χρονική…πρωτιά της αγιωσύνης στην οικογενειά του, καθώς στο ορθόδοξο αγιολόγιο είναι ενταγμένη και η αδελφή του!

Πρόκειται για την Οσία Άννα την Παρθένο, η οποία εκοιμήθη το 1910, σε ηλικία 14 ετών.

Τρία χρόνια μετά την κοίμησή της, ένας Τούρκος που ζούσε στην πόλη (Αργυρούπολη του Πόντου) συνήθιζε να πηγαίνει να κάθεται σε ύψωμα απέναντι από το νεκροταφείο των χριστιανών.

Άγιος Ευγένιος, ο Τραπεζούντιος

Στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ., μία εποχή, όπου ο χριστιανισμός εμφανίστηκε κι άρχισε να εξαπλώνεται στην ευρύτερη περιοχή του Πόντου υπό την αυτοκρατορία των Διοκλητιανου και Μαξιμιανου, ο Άγιος Ευγένιος έζησε και μαρτύρησε στην Τραπεζουντα. Σε μία περίοδο σκληρων, ίσως και των σκληροτέρων, διωγμων απέναντι στους Χριστιανούς, όταν οι έπαρχοι της Καππαδοκίας και Αρμενίας, Λυσίας και Αγρικόλαος, έκαναν πράξη το απάνθρωπο διάταγμα να θανατώνουν κάθε πιστό της νέας θρησκείας, ο Άγιος Ευγένιος έζησε και μαρτύρησε, μαχόμενος κάθε στιγμή υπέρ της παρρησίας της βαθιάς του πίστης στον Ιησού Χριστό και το κήρυγμά του.

Κατά τον Ιανουάριο του 290 μ.Χ. , ξεκινά το μαρτύριο του Ευγενίου και των συναθλητων του (Κανιδίου, Ουαλεριανου και Ακύλα). Εθνικοί της Τραπεζουντας καταγγέλλουν στο Λυσία τους τέσσερεις συναθλητές με την κατηγορία ότι διδάσκουν το λόγο του Εσταυρωμένου και κρύβονται σε δασώδη περιοχή.

AΝ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΕ ΣΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ…

Πηγαίνοντας (προς τη Γαλιλαία) εδίδασκε ο Iησούς τους μαθητές του και τους έλεγε,

― O υιός του ανθρώπου θα παραδοθεί στα χέρια των ανθρώπων, και αυτοί θα τον σκοτώσουν, και την τρίτη μέρα θα αναστηθεί.

Tο λόγο αυτόν οι μαθητές δεν τον καταλάβαιναν, αφού ο Iησούς ήταν ο παντοδύναμος Mεσσίας, πώς ήταν δυνατό να παραδοθεί στους ανθρώπους και να θανατωθεί απ’ αυτούς;

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ

Όλα δίνονται από το Θεό. Και όλα δίνονται για τη σωτηρία μας. Μ’ αυτή τη σκέψη να δεχθείς κι εσύ την ασθένειά σου, ευχαριστώντας το Θεό, που φροντί­ζει για τη σωτηρία σου.Τώρα, το πως συντελεί στη σωτηρία μας οτιδήποτε παραχωρεί ό Κύριος, μόνο Εκείνος το γνωρίζει. Εμείς συνήθως δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε.

Στέλνει λ.χ. μια συμφορά άλλοτε για να μας παιδαγωγήσει, άλλοτε για να μας αφυπνί­σει πνευματικά, άλλοτε για να μας γλυτώσει από ενα μεγαλύτερο κακό, άλλοτε για να μας αυξήσει τον ουράνιο μισθό, άλλοτε για να μας απαλλάξει από κά­ποιο πάθος κ.ο.κ. Εσύ, λοιπόν, ν’ αναλογίζεσαι τις αμαρτίες σου και να λες: «Δόξα σ’ Εσένα, Κύριε, που με τιμωρείς δίκαια!». Να συλλογίζεσαι ότι πρωτύτερα είχες ξεχάσει το Θεό και να λές: «Δόξα σ’ Εσένα, Κύ­ριε, που μου έδωσες αφορμή και γνώση για να Σε θυμάμαι συχνά!».

ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

1. Κάνε το σταυρό σου και περιφρόνησε το διάβολο.

  Άφησέ τον αυτόν, μου έλεγε ο π. Πορφύριος για το διάβολο. Μην του δίνεις σημασία. Όσο του δίνεις σημασία, τόσο περισσότερο σε πλησιάζει. Αν θέλεις να τον διώξεις, να τον απομακρύνεις από κοντά σου, πάψε να του δίνεις σημασία. Περιφρόνησέ τον.

Μόνο η περιφρόνηση του αξίζει. Από τη στιγμή που θα αρχίσει να την εισπράττει, θα αρχίσει και θα υποχωρεί. Μέχρι που, τελικά, θα τραπεί σε φυγή. Η περιφρόνηση αποτελεί το δεύτερο όπλο, μετά τον Τίμιο Σταυρό, κατά του διαβόλου! Και τον μεν Τίμιο Σταυρό τον φοβάται και, κυριολεκτικά, τον τρέμει και τρέπεται σε άτακτη φυγή.

Η ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ

Πριν πολλά χρόνια και μετά την λήξη του εμφυλίου σπαραγμού και του αδελφοκτόνου πολέμου, σε κάποιο χωριό, έγινε ένας φόνος, για πολιτικούς μάλλον λόγους και εξαιτίας του μεγάλου φανατισμού, που επικρατούσε εκείνη την εποχή.Κατηγορήθηκε, λοιπόν κάποιος χωριανός, ο Πέτρος και με τις μαρτυρίες πέντε συγχωριανών του δικάστηκε και καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλάκιση. Ο κατηγορούμενος όμως ισχυρίζετο συνεχώς ότι ήτο αθώος… Κλείσθηκε σε αγροτικές φυλακές, αλλά μέρα-νύχτα διαλαλούσε και μονολογούσε ότι ήτο αθώος.

Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και η αξιοποίησή τους

Η σημερινή Αποστολική περικοπή, παρμένη από την προς Εφεσίους επιστολή του Απ.Παύλου, αναφέρεται στα προσόντα ή μάλλον στα χαρίσματα των Χριστιανών που όχο μόνο δεν διαταράσσουν την ενότητα της Εκκλησίας, αλλά και συντελούν στη σταθεροποίησή της. Ας δούμε πρώτα την περικοπή σε μετάφραση της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας:

«Στον καθένα μας έχει δοθεί κάποιο ιδιαίτερο χάρισμα, σύμφωνα με το μέτρο που δωρίζει ο Χριστός. Γι' αυτό λέει η Γραφή:

Ανέβηκε ψηλά, πήρε μαζί του αιχμαλώτους,έδωσε δώρα στους ανθρώπους.

Το ανέβηκε όμως, τι άλλο σημαίνει παρά πως προηγουμένως είχε κατέβει εδώ κάτω στη γη;

ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ: ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ

Όσοι αληθινά απεφάσισαν να υπηρετήσουν τον Κύριο, πρέπει να καταγίνονται στη μνήμη του Θεού και στην αδιάλειπτη και νοερά επίκληση του ονόματος Του: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό». 

Τις ώρες που ακολουθούν μετά το γεύμα μπορεί κανείς να προσεύχεται ως εξής: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, πρεσβείαις της Θεοτόκου ελέησόν με τον αμαρτωλό». Μπορεί επίσης να καταφεύγει ιδιαιτέρως στη Θεοτόκο: «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς» ή να λέει τον αρχαγγελικό ασπασμό: «Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία…»

Αν υπάρχει τύχη, δεν υπάρχει Θεός

Ὑπάρχει «τύχη» ἢ Θεία Πρόνοια; Κατὰ Τὸν Ἱερὸν Χρυσόστομον: Εἶναι κακὸν καὶ ἀπηγορευμένον νὰ πιστεύῃ κανεὶς εἰς τὴν τύχην.

Καὶ λέγει:
Ἄν ἡ τύχη κάνῃ τὸν καλὸν ἢ τὸν κακὸν (ἄνθρωπον), τότε γιατὶ συμβουλεύεις τὰ παιδιά σου καὶ τὰ νουθετεῖς; Ὅλα τότε ἄσκοπα καὶ χαμένα. Ἄν ἡ τύχη κάνει τοὺς πλουσίους, καὶ τοὺς πτωχούς, τότε δὲν χρειάζεται μόρφωσις, οὔτε ἀγὼν διὰ ἀπόκτησιν περιουσίας. Ἂν δὲν ὑπάρχῃ Θεός, ὁ ὁποῖος ἐποπτεύει τὰ πάντα, τότε δὲν θὰ ὑπῆρχε τάξις καὶ ἁρμονία, χωρὶς δηλαδὴ τὴν πρόνοιάν Του• Ἄν δὲν ὑπάρχῃ Θεὸς, πῶς ἔγιναν ὅλα αὐτά; Κι’ ἂν ὑπάρχῃ, πῶς τὰ παραβλέπει αὐτά; Ἄν πάλι - ὅπως συμβαίνει - τὰ ἐδημιούργησεν ὅλα, τότε πρόσεχε τὴν ἀσέβειαν καὶ βλασφημίαν!

Εορτάζοντες την 8ην του μηνός Ιανουαρίου

Εορτάζοντες την 8ην του μηνός  Ιανουαρίου

---

• Η ΟΣΙΑ ΔΟΜΝΙΚΗ
• Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Χοζεβίτης
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ, ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ, ΚΕΛΣΙΟΣ και ΑΝΤΩΝΙΟΣ
• Η ΑΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΡΤΕΡΙΟΣ ίερομάρτυρας
• ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΦΙΛΟΣ ο Διάκονος και ΕΛΛΑΔΙΟΣ ο λαϊκός
• Ο ΟΣΙΟΣ ΑΓΑΘΩΝ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΟΣ Αρχιεπίσκοπος Κων/πολης
• Ο ΑΓΙΟΣ ΑΤΤΙΚΟΣ Πατριάρχης Κων/πολης
• Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΣΑΜΕΑΣ ο 'Ελαμίτης
• Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ κτήτορας και ηγούμενος της Μονής Χώρας
• Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ο Μακρής, ηγούμενος της Μονής Παντοκράτορα Κων/πολης
• Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
• Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Οσιομάρτυρας
• Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο "Εγκλειστος
• ΜΝΗΜΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
• Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΒΕΡΙΝΟΣ

Βίος Αγίου Ιωάννη Προδρόμου και Βαπτιστού

Τον Ιωάννη τον βαπτιστή τον τιμά η Ορθόδοξος Εκκλησία, όπως του αρμόζει. Τον γιορτάζει δε πολλές φορές τον χρόνο. Και οι αγιογράφοι ιστορούνε την ζωή του σε εικόνες, τις οποίες τις βάζουνε αριστερά της Ωραίας Πύλης και δίπλα στην εικόνα του Χριστού.
Εορτές προς τιμή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου και Βαπτιστού:
7 Ιανουαρίου Σύναξη του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου και Βαπτιστού
24 Φεβρουαρίου Α' και Β' Εύρεση Τιμίας κεφαλής του Αγίου Προφήτου, προδρόμου και βαπτιστού Ιωάννη
25 Μαΐου Μνήμη της Γ' ευρέσεως της τιμίας κεφαλής του προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου

«Όσοι βαπτιστήκατε στο όνομα του Χριστού, ντυθήκατε το Χριστό» (Γάλ. 3:27)

Πόσο μεγάλη ἀλήθεια μᾶς ἐπισημαίνει μ' αὐτὰ τὰ λόγια ὁ ἀπόστολος Παῦλος !

Οἱ βαπτισμένοι χριστιανοὶ δὲν φοροῦν τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο μὲ τὰ πάθη καὶ τὶς ἁμαρτωλὲς ἐπιθυμίες του, ἀλλὰ εἶναι ντυμένοι τὸν καινούριο ἄνθρωπο. Ντύθηκαν τὸν ἴδιο τὸ Χριστό, ποὺ ζεῖ τώρα μέσα στὶς καρδιές τους. Καὶ ἡ λέξη «ντύθηκαν» δὲν ἀναφέρεται σὲ κάποια ἁπλὴ καὶ ἐξωτερικὴ στολή, ἀλλὰ σὲ κάτι βαθύτερο, σὲ κάτι οὐσιαστικὸ καὶ ἀναφαίρετο.

Μὲ τὴν πίστη μας στὸ Χριστὸ καὶ μὲ τὴ βάπτισή μας ντυνόμαστε τὸν ἴδιο τὸ Χριστὸ καὶ γινόμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, οἰκητήρια τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ναοὶ τοῦ Θεοῦ, ἅγιοι καὶ τέλειοι, Θεοὶ κατὰ χάριν.